معرفی پایتخت دوم كره جنوبی و بررسی این تجربه در ایران
شمال صنعت: شهر سجونگ كه برای احداث آن ۱۰۰ میلیارد دلار هزینه شده هم اكنون به روزترین شهر كره جنوبی و پایتخت اداری این كشور است.
به گزارش شمال صنعت به نقل از ایسنا، شهر "سجونگ" پایتخت اداری كره جنوبی كه حاصل به روزترین تكنولوژی این كشور است در دانشگاه تهران با حضور دانشجویان، اساتید دانشگاه تهران، مسئولان شهرهای جدید ایران و مسئولان كره ای معرفی گردید. بعد از شنیدن تجربه كره ای ها در این زمینه، امكان انتقال پایتخت اداری سیاسی ایران هم مورد بررسی قرار گرفت و درمورد راهكارها و چالشهای این مورد بحث و تبادل نظر شد.
سجونگ با سئول ۱۲۰ كیلومتر فاصله دارد و در سال ۲۰۱۲ ورود جمعیت به این شهر شروع شده است. با این حال انتقال جمعیت چندانی از سئول به این شهر انجام نشده و غالب جمعیت سجونگ از شهرهای اطراف به آنجا آمده اند. زمان اجرای پروژه سجونگ از ۲۰۰۵ تا ۲۰۳۰ تعریف شده و ۷۲.۹ كیلومتر مربع مساحت دارد. جمعیت پیش بینی شده برای آن ۵۰۰ هزار نفر است.
"جائه بین لیم" كه معرفی این شهر را بر عهده داشت اظهار داشت: بودجه دولتی اجرای این پروژه ۲۰ میلیارد دلار است. بودجه خرید زمین ۵ میلیارد و هزینه زیرساخت ۹ میلیارد دلار است. ۸.۵ میلیارد دلار را دولت تامین كرد. اگر به این مبلغ هزینه ساخت و ساز بخش خصوصی را اضافه نماییم به ۱۰۰ میلیارد دلار می رسد.
نكته جالب این شهر اینكه میزان منطقه مسكونی آن تنها ۱۸.۸ درصد است؛ زیرا ۵۲.۴ درصد آن به فضای سبز اختصاص یافته است. سجونگ از شش منطقه تشكیل شده كه عبارتند از سازمانها و ادارات دولتی، منطقه تجاری، منطقه استانداری و شهرداری، منطقه آموزش و پرورش، منطقه سلامتی و رفاه، و منطقه صنعتی.
"لیم" اظهار نمود: در سال ۱۹۷۲ دولت كره تلاش داشت ادارات دولتی را از پایتخت به شهرهای دیگر منتقل كند؛ درست زمانی كه كره شمالی و جنوبی درگیر جنگ بودند و كره جنوبی همواره تحت بمباران همسایه شمالی خود قرار داشت. بنابراین رییس جمهور آن زمان دستور تولید یك پایتخت موقت را صادر كرد كه در مركز كره جنوبی قرار داشته باشد و از حملات در امان بماند. با این حال به علت مخالفت خیلی از مردم با انتقال پایتخت از سئول كه برای آنها ارزشهای تاریخی و فرهنگی داشت، قانع كردن مردم و برنامه ریزی برای تولید یك شهر جدید بعنوان پایتخت اداری حدود ۴۰ سال طول كشید تا اینكه در سال ۲۰۰۵ تصمیم نهایی برای انجام این اقدام گرفته شد.
وی اظهار داشت: در مرحله اول ادارات دولتی وارد شهر می شوند، در مرحله دوم تاسیسات و زیرساختها ساخته می شوند و در مرحله سوم پروژه تمام می شود. الگوی این شهر ساختار خطی است. همینطور هر منطقه كاربرد خاصی دارد كه مردم می توانند از تم های مختلف لذت ببرند.
در ادامه این برنامه، زبردست ـ عضو هیات علمی دانشگاه تهران ـ اظهار نمود: اگر قرار باشد در ایران نسبت به انتقال پایتخت اداری اقدام نماییم این تصمیم باید ظرف دو سه سال آینده اتخاذ شود. در اریبهشت ۱۳۹۴ به وزارت راه و شهرسازی دو سال زمان داده شد تا امكان انتقال پایتخت را بررسی كند. بعد از دو سال این وزارتخانه اعلام نمود كه ضرورتی به انتقال مركز سیاسی اداری نیست و ساختار فعلی تهران كفایت می كند.
وی با اشاره به اینكه تجربه تركیه، تانزانیا، قزاقستان، پاكستان و دیگر كشور در انتقال پایتخت نشان داده است رشد جمعیت پایتخت قبلی متوقف نشده است، اظهار داشت: در عین حال اگر نسبت به انتقال پایتخت اداری اقدام نكنیم جمعیتی كه در شهر دوم مستقر خواهد شد به پایتخت اولیه اضافه می گردد. همینطور تجربه نشان داده در صورت انتقال پایتخت، سرعت رشد جمعیت پایتخت قبلی كاسته می شود.
همچنین زهره داودپور ـ عضو هیات مدیره شهرهای جدید ـ اظهار نمود: هم اكنون دو بحث سبك ساز ی تهران و نقشهای موجود در تهران مطرح است. یكی از جاذبه های شهر تهران تمركز موقعیتهای اقتصادی و تجاری در این شهر است. ازاین رو ما باید یك بازبینی در نظام توزیع فعالیت و جمعیت داشته باشیم.
در ادامه این نشست، حبیب الله طاهرخانی ـ مدیرعامل شهرهای جدید ـ اظهار داشت: در منطقه كلانشهری تهران با مشكلاتی مواجهیم كه دائما رو به رشد است؛ یكی از این مسائل ناشی از آن است كه هنوز تمركزگرایی در تهران متوقف نشده است. طبق سرشماری ۱۳۹۵ استانهای تهران و البرز بالاترین نرخ رشد جمعیت را به خود اختصاص داده اند. در دهه آینده هم پیش بینی می گردد كه این روند ادامه پیدا كند.
وی با اشاره به اینكه مبحث انتقال مركز اداری از تهران باید مورد بررسی و تفكر دقیق قرار گیرد اضافه كرد: تجربه كره نشان داده است انتقال پایتخت در سطح جهانی هنوز بعنوان یك راه حل مدنظر است. استقرار دستگاههای اداری در تهران تمام طرحهای تمركززدایی را دچار مشكل می كند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب